وقتی جادو کن که وقتش باشد

رولان بارت به زبان ساده و بی پیچ و تاب و گزارش‌گر می‌گوید زبان علمی. این «علمی» گفتنش باری جز تحقیر و انکار ندارد. برای او تنها زبان «ادبیات» جالب است؛ زبان جادو.
گمان نکنم کسی به شدت اکو حساب بارت را رسیده باشد. اکو در «Language, Power, & Force» صفحه‌ها با تامل آقای بارت را مشت و مال می‌دهد. و گمان کنم حق با اکو است. تقلب در زبان اگر عمومی شود، کاربر متقلب را منزوی می‌کند و بس. بارت مثل شاگرد جادوگری است که چوب استادش را برداشته و می‌خواهد در گذر از هر گذری، سنگ و چوب و در و دیوار را جادو کند. اما حواسش نیست که جادو تنها در کنار زندگی روزمره به چشم می‌آید. اگر جایی همه چیز جادویی باشد، جادوگران هیچ جلوه‌ای نخواهند داشت.
«فقط وقتی جادو کن که وقتش باشد. بقیه‌ی اوقات مثل آدم‌های ساده‌دل زندگی کن.»
شاید این چیزی است که سال‌ها است تلاش می‌کنم به دیگران بیاموزم. موفق بوده‌ام؟ صادقانه اگر بگویم، نه آن‌قدر که انتظار داشته‌ام.

پ‌ن: اين که اين آقاها کی هستند خيلی هم مهم نيست. بارت اين است. اکو هم اين است. ياکوبسن هم با اين که در متن اسمش نيامده اين است. ربطش به بارت و اکو و اين نوشته هم باز چيزی نيست که ذهن را مشغول کند.