خواب‌بردگی

دیده‌ای دست و پایت زیر فشار کرخ می‌شوند و خوابشان می‌برد؟ من هم ذهنم زیر فشار کرخ می‌شود و خوابش می‌برد. شده که با کسی جر و بحث می‌کرده‌ام و وسط جمله – که بر سرش هوار می‌زده‌ام – خوابم برده است. احتمالا نوعی عکس‌العمل دفاعی روان‌تنی است در برابر ناملایمات.

رفتیم میان چمن‌ها نشستیم. من کفش‌هایم را درآوردم و گذاشتم خنکی از جورابم رد شود و کف پایم را دریابد. گفت راهی برای ماندن نیست. گفت از دارابونت خوشش می‌آید چون آخر فیلم‌هایش مردان هم‌گم‌کرده به هم می‌رسند. گفتم من بدم می‌آید ازش و این پایان فیلم‌هایش دروغ است. پیشانیش را بوسیدم و گفتم می‌روی و برنمی‌گردی؛ هم من می‌دانم و هم تو. و سرم را پایین آوردم و روی زانوهای چمباتمه‌ام گذاشتم و گفت خداحافظ و گفتم خیر پیش و رفت. چشم‌هایم را باز کردم. زیر پایم چمن خنک بود. دست بردم و برگی بلند و باریک کندم که دستش بدهم و بگویم من از این برگ شاداب‌تر نیستم. هر وقت خشکید، بدان در دل من هم چیزی می‌خشکد و ترد و شکننده می‌شود. اما نبود. رفته بود. نمی‌دانم چه قدر خوابم برده بود. اما نبود. انگار مدت‌ها بود که رفته بود.