نوشتن طعم انگور
هر وقت خیال کردی که می‌توانی هر چه را در ذهنت است با کلمات بگویی یا بنویسی، از خودت بپرس «طعم انگور سیاه را چه جور می‌نویسی؟» یا «بوی کندر را چه طور می‌نویسی؟»
skip to main |
skip to sidebar
دربارهی من
وبلاگها
بایگانی
برچسبها
حرف؛ نوشخوار آدمیزاد
(137)
غمگنانه
(51)
پالپبازار
(34)
نبش خاطرات
(33)
بیا بنویسیم
(30)
ای خدا ای فلک ای طبیعت
(28)
هذیانهاى فوکویى (کمى جدىتر از نوشخوار)
(28)
زبان و زبانشناسی
(26)
عکس
(20)
جناب آقای مدیریت
(16)
بیبرچسب
(11)
شعر
(11)
عمق وهم
(9)
گویشن
(8)
رقتآورترین
(7)
دانستنش بد نیست
(5)
این شبها
(4)
بهانهی نمکی
(4)
شکم و چراندنش
(4)
اديان
(3)
شوخی
(3)
اسرائیل؛ شنیده و ندیده
(2)
باستانشناسی
(2)
دربارهی زبان عبری و فرهنگ يهودی
(2)
شگفتیهای اخلاقی
(1)
کتاب؟ شوخی نکن
(1)
۶ نظر:
یا قرمز را. برای کسی که تا حالا ندیده اش یا برای خودت!
با کلمات میتوان به یک موجود انسانی دیگر که بوی کندر را یکبار حس کرده و میداند آن بو بوی کند است آدرس بوی کندر را داد. همانطور که خودتان در این نوشته آدرس دادید.
احتمالن به خودم جواب می دم: می نویسم «طعم انگور سیاه» و «بوی کندر»
برادر اين برا كسايي اه كه تا حالا نديده‌اند،نشنيده‌اند، نبوييده‌اند ش.
كوچك بودم. مريض بودم. دكتر بردندم. دكتر گفت: دل پييچه داري؟ نمي دانستم چه مي گويد. چه مي پرسد. چيني بود انگار.
حتي اون احساسايي رو هم كه خيلي ها ادعا ميكنن دارن منتقل ميكنن هم از نظر من نسبيه مثلا وقتي ميخواي زجه بزني تو نوشتت واقعا چند نفرن كه بفهمن داري خفه ميشي از زور بغض
سلام بهاره
قطعا نسبی است و متناسب با چیزهای دیگر هم هست. مثل سیر شدن که الان سیر شده‌ای و باز فردا گرسنه‌ای. اما باز تلاش می‌کنی. راه مطلقی نیست. پس ناچار یا از هم‌این راه نسبی می‌گذری یا بی‌خیال کل داستان می‌شوی.
ارسال یک نظر