غم‌نوش

این محسن نامجو هم کشف هر روز و هر لحظه است. تصور کن وقتی این‌ها را می‌خواند چه محشری به پا می‌شود. کسی تا به حال توانسته این همه غم قشنگ تولید کند و در پنج دقیقه و ده ثانیه بگنجاند؟

بنگر به جهان چه طرف بربستم؛ هیچ
وز حاصل عمر چیست در دستم؛ هیچ
شمع طرب ام ولی چو بنشستم هیچ
من جام جم ام ولی چو بشکستم هیچ

افسوس که بی‌فایده فرسوده شدیم
وز داس سپهر سرنگون سوده شدیم
دردا و ندامتا که تا چشم زدیم
نابوده به کام خویش نابوده شدیم

اسرار ازل را نه تو دانی و نه من
وین حل معما نه تو خوانی و نه من
هست از پس پرده گفتگوی من و تو
چون پرده برافتد نه تو مانی و نه من

از من اثری ز سعی ساقی مانده است
وز زمزمه‌ی عطر اقاقی مانده است
وز باده‌ی دوشین قدحی بیش نماند
از عمر ندانم که چه باقی مانده است

بنگر به جهان چه طرف بربستم هیچ
وز حاصل عمر چیست در دستم هیچ
شمع طرب ام ولی چو بنشستم هیچ
من جام جم ام ولی چو بشکستم هیچ