کتابی که این روزها

این کتابی است که این روزها می‌خوانمش. از دوستی که معرفیش کرد و به یمن همتش توانستم یکی از آخرین نسخه‌هایش را بخرم ممنون ام. هر کس از کتاب خوب انتظاری دارد. یکی دوست دارد کتاب خوب روان باشد و یکی دوست دارد پلک‌سنگین‌کن باشد. اگر تو هم دوست داری کتاب کمی سنگ به برکه‌ی آرامش ذهنت بیندازد، کمی سوال برایت ایجاد کند، کمی لگد بیندازد و آرامت نگذارد، این کتاب خوبی است. چون این کارها را می‌کند و نه کمی.

نویسنده‌اش آدم درس‌خوانده‌ای است. هم در حوزه درس خوانده هم در دانشگاه‌های انگلیس و آمریکا. کتاب حدود چهارصد منبع دارد و همه‌ی ارجاعات از هم‌آن تیپ خفن یک حرف و چند ارجاع اند که اهل آکادمی برایش می‌میرند.

توصیف‌های تاریخی جالبی از وضع تشیع و تطور آن دارد که معمولا بر سر منبر یا در کتاب‌های درسی به ما نیاموخته‌اند. خاصه در مورد غیبت و آن دعوای تاریخی میان کسانی که مثل شیعه‌ی دوازده امامی فعلی می‌اندیشیده‌اند و طرف‌داران جعفر بن هادی (برادر امام حسن عسکری که بعدها به جعفر کذاب مشهور شد).

پس از چند فصل بررسی‌های تاریخی یک فصل کلامی هم هست که آن هم چیز بدی از آب درنیامده است. ممکن است وقت خواندن کتاب با نویسنده موافق باشی یا نه. ممکن است احساس کنی او پا از دایره‌ی تشیع بیرون گذاشته یا ممکن است احساس کنی شیعه‌ی متعصبی است. مهم این‌ها نیست. مهم این است که او سوال‌های خوبی می‌پرسد.