موشـَو (מושב)

نوعی تعاونی كشاورزی كه كارگران صيونيست مهاجرت دوم (موج مهاجرت يهوديان ميان سال‌های 1904 تا 1914) پس از مدتی از مزرعه‌های مجزا پديد آوردند. معمولا سعی می‌كردند موشوها را در باتلاق‌های غير قابل كشاورزی بسازند تا نشانه‌ای از توان كاری ساكنانشان باشد. موشوها را طراحی كرده‌اند تا بخشی از برنامه‌ی كشورسازی صيونيستی در طول مهاجرت به فلسطين در قرن نوزدهم باشند(*). موشوها هم بعضی خصوصيات تعاونی‌ها را دارند و هم بعضی خصوصيات مزارع اختصاصی را. موشو بس‌يار شبيه قيبوص (קיבוצ) است و تنها يك فرق با قيبوص دارد. در موشو تكيه بر كار جمعی است. در موشو هر كس مزرعه و دارايی خود را دارد، وقت كار همه با هم كار می‌كنند و از وسيله‌های مشترك استفاده می‌كنند، اما محصول و درآمد هر كس مال خودش است كه طبيعتا بخشی از آن صرف تامين هزينه‌های مشترك موشو می‌شود. هنوز موشوهای زيادی برپا هستند. نـَهَـلـَل (נהלל) اولين موشو است. يك عكس سياه و سفيد از روزهای اول نهلل و يك عكس هوايی از نهلل ام‌روز پيدا كرده‌ام كه مي‌بينيد.