skip to main |
skip to sidebar
دربارهی من
وبلاگها
بایگانی
برچسبها
حرف؛ نوشخوار آدمیزاد
(137)
غمگنانه
(51)
پالپبازار
(34)
نبش خاطرات
(33)
بیا بنویسیم
(30)
ای خدا ای فلک ای طبیعت
(28)
هذیانهاى فوکویى (کمى جدىتر از نوشخوار)
(28)
زبان و زبانشناسی
(26)
عکس
(20)
جناب آقای مدیریت
(16)
بیبرچسب
(11)
شعر
(11)
عمق وهم
(9)
گویشن
(8)
رقتآورترین
(7)
دانستنش بد نیست
(5)
این شبها
(4)
بهانهی نمکی
(4)
شکم و چراندنش
(4)
اديان
(3)
شوخی
(3)
اسرائیل؛ شنیده و ندیده
(2)
باستانشناسی
(2)
دربارهی زبان عبری و فرهنگ يهودی
(2)
شگفتیهای اخلاقی
(1)
کتاب؟ شوخی نکن
(1)
۷ نظر:
هوالرزاق ;)
سلام
در مورد پست قبلی و نظر شما: من البته نویسنده نیستم ولی اگر یک چیز مبهمی در نوشته وجود نداشته باشد، پس چه چیزی باعث میشود که خواننده تا آخر متن را با اشتیاق بخواند و خسته نشود؟
ارادتمند
علی
سوال خوبی است علی جان. و اگر کامنت هر مطلب را پای هم‌آن مطلب بنويسی بقيه هم خواهند ديد. :)
حالا خودت بگو. متنهای غيرمعماوش که تا ته خوانده‌ای چه داشته‌اند؟
گمان کنم بتوانی چند گروهشان را ذکر کنی.
آلماني ها مي گن:"چيزي كه تو را نكشد قوي ترت مي كند!"
كي مي دونه شايد راست بگن!
bala be door
دور می‌شه وحید جان :) ممنون
به به دیدم که از شیشه‌ی شفاف نوش می‌کنی نگو که این چیز دیگری است.
ارسال یک نظر