باز هم از سر نو: یک وبلاگ دیگر

۱۳۸۶ خرداد ۲۴, پنجشنبه

یک وبلاگ دیگر

مدتی است که می‌نویسد. نوشته‌هاش قشنگ اند. اما این بررای من غافل‌گیرکننده نیست. در طول سال‌ها، در صحبت‌هامان نگاهش را و موضوع‌هایی را که به‌شان علاقه دارد دیده و شناخته بودم. می‌خواهی تو هم نگاهی کنی؟ این‌جا است.

۳ نظر:

Unknown گفت...: why don't you write on Palestine (both Hamastan and Fatahstine! He He He) and Lebanon anymore? I really like to begin a discussion about this region in this blog Mr. Alyani, if you remember last time these discussions led to closing your blog, but this time you are controlling the comments so there is no more threat, and by the way we have more evidence on our side this time, and I mean what Hamas and Hezbollah are doing now!; ۲۵ خرداد ۱۳۸۶ ساعت ۲۱:۴۰
Unknown گفت...: برراي غلط تايپي است يا مدل رسم الخط نويسنده؟; ۲۵ خرداد ۱۳۸۶ ساعت ۲۱:۵۷
کاف عین گفت...: سلام سام
من فارسی می‌نویسم. اگر تو هم لطف کنی و فارسی بنویسی ممنون می‌شوم چون راحت‌ار می‌فهممش. من حرفی درباره‌ی فتح و حماس ندارم که بزنم. اصولا اگر دقت می‌کردی درمی‌یافتی چیزی که بررای من جذاب است، اسرائیل است نه فلسطین. در کنار اسرائیل لبنان هم بررای من جذاب است. اما این که تو یا دیگران این را طوری بفهمید که فکر کنید من طرف‌دار حماس هستم خطای شما است نه من.
از نگاه من اصولا حماس چندآن مهم نیست. حزب‌الله هم از نگاه من به دلیل موقعیتش در لبنان مهم است نه مثلا به دلیل این که خیلی خوب و ناز است. شخص نصرالله هم به نظر من سیاست‌مدار باهوشی است که تعهدهای ایدئولوژیک خود را می‌شناسد و خوب با تعهدات ملی مذهبیش مخلوطشان کرده و به هر سه به شیوه‌ی خودش پای‌بند است.
نمی‌دانم نظر تو چی است، اما از نظر من این که کسی را مجبور کنی وبلاگ ننویسد یا وبلاگش را تعطیل کند باعث افتخار نیست. البته خوش‌بختانه کسی که از دستش مجبور شدم در وبلاگ قبلیم چیزی ننویسم تو نبودی. گمان نکنم تو چیز بدی به من گفته باشی. آن آدم فحش می‌داد و بی‌پروا و لاینقطع هم فحش می‌داد.
به هر حال، من از آزردن دیگران یا آزرده شدن لذتی نمی‌برم، اما از دانستن چرا. اگر قصدت آزردن من است، این البته کار سختی نیست. اگر قصدت گفتن چیزهایی است که دانستنشان مفید است، این کار سخت اما خوبی است.
من در مورد کنترل کامنت‌ها تا حال این طور عمل کرده‌ام که کامنت‌های توهین‌آمیز، تبلیغاتی، خصوصی و نیز خطرناک (طبعا خطرناک بررای من) را پابلیش نکرده‌ام، اما مخالفت صرف تا حال باعث نشده کامنتی را سانسور کنم.
پیش‌نهاد می‌کنم وبلاگ مجزایی بنویسی و خب اگر خوب بنویسی من هم خواننده‌ات خواهم بود. اما اگر هم خواستی این‌جا بنویسی من جلوت را نخواهم گرفت.
درباره‌ی سمت من و سمت تو و این حرف‌ها گمان می‌کنم نه من را می‌شناسی نه موضعم را می‌دانی. طبیعتا اگر چیزهایی بنویسی که من گمان نکنم به من مربوط است، در پاسخت چیزی نخواهم نوشت.
شاد باشی

فیش سلام
سهو نیست.; ۲۶ خرداد ۱۳۸۶ ساعت ۰:۱۹