درس‌های نگارش (1)

گه‌گاه دوره‌هایی برگزار کرده‌ام و می‌کنم با نام «درس‌هایی در نگارش». گاه این دوره‌ها با گرایش خاص اند، مثل «نگارش برای مدیران» که در سازمان مدیریت دولتی درس دادم و گاه درس‌های عمومی اند بی هیچ گرایشی. کلاس گاه شلوغ است (پانزده نفر) گاه خلوت (پنج نفر).
هدف این دوره این است که از یک سو توان نگارشی شرکت‌کننده را بالا ببرد و او را از خطاهای معمول مصون‌تر کند و از سویی دیگر آگاهی‌های نظری مفید درباره‌ی نگارش و حواشی آن به او بدهد.
حالا می‌خواهم سعی کنم از این به بعد این‌جا چیزی شبیه این دوره‌ها را مدون کنم. سعی می‌کنم کار شبیه کلاس و درس و تک‌گویی نباشد. تو هم اگر دوست داشتی کمک کن. این اولین قسمت.
O
نگارش چیست؟
وقتی می‌گویی نگارش منظورت چیست؟ الان است که یکی بگوید «نگارش عبارت است از...». من هم‌این جا حرفش را قطع می‌کنم. نگارش «عبارت» نیست. این تعریف هم تعریف به درد خوری نیست. تازه؛ من اصلا دنبال تعریف نگارش نیستم. تعریف نگارش بماند برای آن‌ها که کتاب‌های خیلی مهم می‌نویسند. می‌خواهم این‌جا نوشتن یاد بگیریم. خلاصه‌اش این که تو خودت به چی می‌گویی نگارش؟
خیال نکن این سوال جوابی دارد که تو باید به‌ش برسی. خیال هم نکن این مسابقه یا امتحان است. خیلی ساده؛ این یعنی بیا درباره‌ی نگارش حرف بزن.
کوتاه و واضح بنویس. صاف برو سر اصل حرفت. حرف‌های لای کتابی ننویس.